De afgelopen weken wilde ik vaak aan een blog over corona beginnen. Het lukte me niet omdat ik het te druk had. Te druk met dagelijkse dingen waar ik normaal te geprikkeld voor ben om aan toe te komen, zoals slapen, eten, vuilnis weggooien, knuffelen met mijn vriendin, uit het raam staren, een rondje om …
Ik leef elke dag alsof ik nog tien jaar te leven heb. Ooit leefde ik alsof het mijn laatste dag was. Soms met een waanzinnige vreugde, de toekomst bestaat niet. Vaker met uitzinnige leegte. Na die jarenlange uitschieters leefde ik streng, alsof ik nog decennia mee moest. Ik wilde niet meer dood, maar ik leefde …
Ik ben zo zacht. En dan bedoel ik niet van buiten, al heb ik genoeg vet en zal ik zelfs op mijn dunst niet met botten prikken. Overal hoort een laagje weefsel en een huid van zijde heen. Nee ik bedoel, ik ben zo zacht, zo zacht van binnen. En dan niet alleen als een …
Van al mijn verslavingen is die aan de verliefdheid het hardnekkigst. Misschien omdat het een upper is, in een leven vol biologische en onnatuurlijke downers. Ik heb een aantal jaar er niet aan toegegeven en ik beviel niet. Toen deed ik het nog een keer met verliefdheid, in veelvoud, en vloog alsof ik met een …
Wat er nog te wachten staat is zo groot dat ik soms sta te trillen op mijn benen van verwachting, en op andere dagen net zo te trillen van angst. Ik sta op scherp, daarom voelen kleine stootjes soms als keiharde klappen, soms alsof ik opstijgen zal. Het grappige aan dit scheren over kammen, tussen …
Het stond zwart op wit in mijn psychologieboeken. Antidepressiva; we weten niet wanneer het werkt en wanneer niet. In de meeste gevallen is het een doekje tegen het bloeden, een tijdelijke verlichting, een ondersteuning van een therapie. Mensen ondervinden hinder van de bijwerkingen. Mensen vervlakken of verliezen hun libido. Het stond er, naast een kader …
We liepen onder de overkapping naast de stad waar we werken. Het was het enige daglicht voor ons vandaag, en de wind smeet genadeloze vlagen miezer in ons gezicht, waar je snijranden van kon voelen. De overkapping was smal, maar een zegen. Er liepen ons twee donkere bomen van mannen tegemoet. We kruisten elkaar bijna …
Het gaat over politiek en liefde tijdens de lunchwandeling. Mijn collega praat en ik luister, zoals ik nou eenmaal best graag lijk te doen tegenwoordig. Ik geloof dat ik meer heb te zeggen dan toen ik altijd aan het woord was. Of minder te verliezen. Er is een bepaalde kalmte die kan komen met de …
Het is onherroepelijk winter. Ik weet niet of de zomer ooit langs is geweest dit jaar, maar het was in ieder geval een soort van grauwig licht in de ochtend en de avond. Dat is nu, voor een aantal maanden, zeker voorbij. Het stemt me wat zwaarder af, die donkere dagen. Er komt een soort …
