Ik ontvang twee facturen van het dierencrematiecentrum. Allebei met een ander bedrag. Allebei voor een kat die ‘Pepper’ heet. Ik moet lachen omdat dit soort dingen niet kunnen, maar altijd gebeuren. Mijn vriendin belt het uitvaartcentrum om te vragen welke factuur we moeten betalen en of de naam aangepast kan worden. ‘Niet dat het nu nog uitmaakt,’ zegt ze. Peper wordt, zo blijkt, met een treurig afscheidsmuziekje en een troostbloem verbrandt en dan over zee uitgestrooid. Ik hoor mijn vriendin zeggen ‘Doe maar land’. Want het is niet alsof het nu nog wat uitmaakt, maar dat doet het dus wel.
