De herfst heeft er maling aan dat onze klokken op winter staan. Maar om half vijf is het amberkleurige licht weg en het oranje-bruine parket donker. Ik probeer s’ avonds mijn eigen gloed op te werpen in mijn roodgebloemde jas, maar ik doe het de zon niet na. Ik ga langs het nieuwste lid van …
Zo’n dag waarop ik niet ontbijt, niet lunch en thuisbezorgd komt voor het avondeten. Sociaal contact beperkt is tot appjes. En ik me dan, na de inspannende smartphone-oefening, toch op mijn fiets hijs. Naar de bar waar iemand die ik ken optreedt. “Ben je niet de ex van?” is de eerste zin die ik hoor. …
Ik vertelde mijn vorige psycholoog dat ik wist dat het slecht zou gaan als ik zou stoppen met schrijven. Schrijven was iets dat ik toen net weer moeizaam deed, omdat er voor mij niet veel te zeggen viel. Ik deed dingen, omdat ik vond dat ik dingen moest doen. Ik voelde dingen, maar kon ze niet …
Ik was 18 en zat in de bus van Hilversum naar Laren. Op weg naar mijn toenmalige vriendin. Het regende buiten, de ramen waren beslagen. Voor me zaten vier mannen net te luidruchtig te praten over hun advocatenkantoor. In de bus was het druk, en het vocht wasemde van onze kleren. Toen een man in …
Het is weer zover. Voor mij is de zomer koud over, maar de pepernoten liggen in de schappen en Zwarte Piet ligt weer onder vuur. Inmiddels onderscheid ik drie kampen. De zwarte-piet-moet-blijven, zwarte-piet-moet-weg, en er-zijn-belangrijkere-discussies. De laatste is opgemaakt uit mensen van beide overtuigingen. Ik ben een sympathisant van het derde kamp, want daar ligt een …
