Ik had vroeger veel obsessieve trekjes. Dwangmatig dingen in 90 graden hoeken leggen. Bureaus blijven schoonmaken. Nooit op de randjes van stoeptegels lopen. Extreem voorzichtig geld uitgeven. Elk bezoek uitplannen, elke voordracht uitwerken. Ik heb bijna al die trekken overboord gekieperd. Ik lees zelfs de achterflap van een boek niet meer. Zonder valse controle is …
Ik sta met een been in het ondoordringbaar struikgewas, de andere nog op het gras. De poeseigenaresse slingert als een slang door het netwerk aan planten. De kat raakt altijd een keer zoek. Ik beland meestal in de staat van de autist; ik weet dat ik iets moet voelen of doen maar krijg niet instinctief …
De zon staat nog steeds de blazen aan de hemel maar ik geloof dat ik door mijn geluksstofjes heen ben. Mijn ‘nader te bepalen achterliggende persoonlijkheidsproblematiek’ speelde ineens keihard op en ik ging nog een keertje dunnetjes door mijn depressies en scheiding heen. Dan zwaait het kleine meisje de scepter en wordt ik geïrriteerd, boos, …
het oerwoud lag al achter me maar leek steeds onder mijn voeten terug te kruipen spottend lachend liep het me plagerig weer een stap voorbij strekte zich uit en ik vermeed mijn handen te zien die het groen tot wonden vermaalden want ze waren er niet de woekerplanten die voedsel zogen uit mijn vlees met …
Ik huil zonder geluid tuiten. Omdat er een nacht was, zo zonnig als deze, in een jaar zo onbetekenend als dit. t alles stuk ging. Dat mijn leven ten einde was. En dat ik klaar was. En mijn moeder me vroeg wat ze me nog kon geven. We gingen naar Rome, mijn moeder en ik, en …
Ik rijd met een ov-fiets door straten van dertien jaar geleden. Ons oude huis, mijn oude school, de velden, de kinderboerderij. Met mijn voeten in het water van een lang vergeten meer. Zoveel jaren over deze zongebakken stoep, zoveel tederheid in die witgepleisterde stenen. Dertien jaar geleden vertrok ik. Bijna tien ervan heb ik het …
Over zes weken sta ik op een podium. Dit keer doe ik alsof ik een niet al te snuggere ordinaire golddigger ben. Vandaag hebben we de flyerfotoshoot, anderhalve doorloop en een linedanceles. Het is vermoeiend, maar zo lekker. Dit is waarschijnlijk de enige activiteit binnen muren waar ik een dag in de zon voor opgeef. …
“Zeggen dat de bandbreedte op is, is misschien een betere methode dan met borden smijten” Oh hallo, boosheid, daar ben je weer. Ik moet zeggen, ik heb je gemist bij vlagen. Natuurlijk, je krijst en je stampvoet en je smijt met borden. Maar zonder jou was het soms wel akelig stil. En moeilijk om te …
Ze noemt me zorgzaam. Alsof mijn geklungel in hoe dat zou moeten, meeleven, het meevoelen, er eigenlijk niet toe doet. Alsof je een volwaardig liefhebbend persoon kan zijn als je geen kippensoep en een schouder om op te huilen aanbiedt. Alsof ‘ ik voel dat het je pijn doet, maar niet hoe je je voelt’, …
