Het vervelendste van rouwen is dat je er helemaal doorheen moet. En dan nog een paar keer. Tenzij ik alles wegstop, maar dan loop ik muurvast en moet ik er alsnog doorheen met behulp van pillen of psychologen. Eerlijk gezegd heb ik wel even genoeg van pillen en psychologen.
Mijn natuurlijke coping met dingen die te groot zijn voor mijn hoofd is ze uit mijn hoofd schrijven. Ik begin maar met het einde, dan heb ik het ergste gehad. Het leven wordt voorwaarts geleefd maar achterwaarts begrepen, volgens Kierkegaard. En ik kan op dit moment wel wat meer inzicht gebruiken.
