Het gaat over politiek en liefde tijdens de lunchwandeling. Mijn collega praat en ik luister, zoals ik nou eenmaal best graag lijk te doen tegenwoordig. Ik geloof dat ik meer heb te zeggen dan toen ik altijd aan het woord was. Of minder te verliezen. Er is een bepaalde kalmte die kan komen met de …
Het is half 12 ‘s nachts, en wintertijd. Ze blaast bellen op een leeg metroperron. Onze huid ruikt nog naar zomerzon. We brengen zakken en dozen vol hartjessleutelhangers van het ene huis naar het andere, met het logo van een site die ergens in de lente begon. Nog voor er een wij ontstond. We kijken …
Het is zover; dit zijn de laatste honderd woorden van mijn eerste blogjaar. Op 30 oktober 2016 begon ik, zonder plan, of doel, dagelijks mijn leven te typen. Er is veel gebeurd sinds die eerste honderd woorden. En ook weer niet zoveel veranderd. Ik denk dat ik vooral rust vond. Rust in wie ik ben, …
Ik heb veel te lang gedroomd. Een kind hoort te dromen, al is het maar om de angst die elke dag om de hoek kijkt te weerstaan. Een reden te hebben om je door een volgende oppas, les, verandering heen te slepen. De immense verveling te bestrijden van nog een jaar kleuteren. Een kind moet …
Het is eind oktober en de klokken gaan vannacht achteruit. Ik staar door mijn raam naar al dat grijs. Vorig jaar was er meer kleur, zie ik in de flarden van dagboek die ik doorploeg op mijn computer. In mij was het net zo grijs. Het is vies en nat buiten. Het is vies en …
Mijn fiets staat verstrengeld met een ander. Het ontroert me. Ik denk terug aan die eerste voorzichtige passen langs een singel in Utrecht, een hand in mijn hand. De voorzichtige aanrakingen, oog in oog, kwetsbaar. Intimiteit van een echtheid dat het pijn doet. Meer pijn dan genot, meer te overwinnen dan je in te verliezen. …
Mijn huishomo vraagt me een tweede loempia. Hij gaat vanavond uit eten, maar het begint laat. ‘Vijf euro,’ zeg ik droog. Hij eet hem toch. We vertrekken uiteindelijk eerder dan hijzelf. Naar het afscheidsfeestje van mijn broertje en zijn vriendin, die weer vertrekken naar de andere kant van de wereld.’Tot over twee jaar,’ zeggen we …
Nog niet zo lang geleden ging bijna niemand naar de psycholoog. Althans, zo leek het. Tegenwoordig is het minder taboe om hulp te zoeken voor je depressie of burn-out. Toch blijft het allemaal vooral binnenskamers. Wat de uitingsvormen van psychische problemen ook zijn, ze hebben een ding gemeen: de mensen die eraan lijden zijn intens …
We gaan samen naar een toneelstuk. Ze noemt ons grappend elitair. Het is geen waardeoordeel, maar we zijn onderdeel van een luxe waar ze nooit aan heeft kunnen wennen. Ik zit in mijn vintage jas en rode lippen meer nonchalant chique te zijn dan wie er ook door de deur komt. Ik ben gewend aan …
