Het is twee jaar geleden dat ik opstond, dacht ‘wat ga ik nou eens met mijn leven doen’, en besloot om mijn dag in precies honderd woorden op te schrijven. Eigenlijk was het een manier om uit mijn schrijversblokkade te komen, maar al binnen een week begon het zijn eigen leven te leiden. Inmiddels kan …
Op het schoolplein werd een blikje heen en weer getrapt. Een klasgenote rookte verscholen achter de golfplaten bijgebouwen, die er al tien jaar stonden en nog steeds stonken naar nieuwe lijm en vervlogen hoop. Mijn haren kleurden donker van het zweet, mijn hart pompte gierend door mijn nog smalle lijf, de hormonen suisden met de …
ik wil verder dan mijn vleugels ik ben veel groter dan lang ik ben een angsthaas, een muisje, maar voor de duivel nog niet bang, als je de waarheid vraagt, lieg ik als je rots wilt krijg je zand voor wie me kennen wil, weeg ik een beetje hart, een stuk verstand, mijn vals is …
misschien komt die dag een keer; ik in tranen, jij onbewogen knipperend naar het tegenlicht de verbijstering of slechts het ongeduld kunnen we het achterlaten? je knikt en gaat. de stilte die je torste valt in stukken rond de eindmarkering en dan geen woorden meer voor ons.
ken je dat, wie kent het, dat, je een deur binnengaat en je huid smelt in huid en je lippen in lippen en je geen adem hebt voor een gedag en je toch na en zonder alle zuurstof in de wereld blijft, mag blijven, nooit zo erg leven mag we raken nauwelijks en toch, na …
in je wendingen klinken zacht klokjes, bellen van zeep in regenboogkleuren, zij ruisen trillend golven in nachtwind, in al onze bezwete lucht; nu scherp bezwangerd van boomschors, wijn en vluchtig vergaand zomerzwoel mosgrond, vleugjes olijf op zo’n naamloze avond, zomaar op een Spaans terras en ik wou, zou zo graag willen dat het nog, altijd, …
ik ben vaak al gebonden, aan een te hoge lat, geen emotie maar cijfers, geïndexeerd en geschat, ik ben eerder gesprongen, veel dieper dan ik dacht, ik heb uitgewrongen, gesmeekt en gesmacht, ik heb liefgedaan, ik heb liefgestreden, ik heb liefgewenst, ik heb liefgeleden, nog nooit heb ik zo liefgehad.
het najaar legt haar loper: in dieprood en stofgoud lonkt ze met verhalen, over bladeren van koper een wind vol zoethout, een lucht van lichtstralen, over hoe zachte zon met haar vurige strepen, nog altijd kan verwarmen, en iets over een herfststorm, onder een donzen deken, in jouw kalme armen.
ik beken dat ik ze heb de vluchten, fladders vleugeldieren dromend dralend ik eeuwig falend mijn insektespray te laten vieren ik beken dat ze hier zijn voortdurend weer de vleugels strekken tergend draaiend ik eeuwig graaiend om hun aanval uit te rekken ik beken dat ik ze mag lichtvoetig leger, mijn ondergaan uitbundig zwevend ik …
