‘Niet open doen,’ app ik, als ik een horde kinderen met screammaskers tegenkom. Even later schiet ik mijn gangpad in en draai de deur voor de zekerheid dubbel op slot. De nepspinnewebben, de kostuums, de maskers en de suikergekte, ik snap dit festijn niet. Voor mij is het hetzelfde onbegrijpelijke idee als Sint-Maarten, aanbellen en …
Het was vanochtend nog nacht, en een natte bovendien. Het kan niet altijd zomer zijn, zelfs niet als de hele wereldbol ettelijke graden in temperatuur stijgt. Misschien had ik de druilerigheid wel gemist, en anders had de lavendel op mijn balkon dat wel. Mensen stappen snel door de grijze lucht met dikke zwarte jassen en …
‘Hij kan niet wachten tot de baby er is, zodat hij hem op zijn borst kan leggen’. Zelfs ik smelt ervan, de mensen die samen het grootste avontuur van hun leven beginnen; een gezin vormen. Ik begin over hechting, draagdoeken, jagers-verzamelaars die het beter deden met kinderen dan wij de afgelopen 500 jaar. ‘Het is …
We nemen de watertaxi naar de Kop van Zuid, want in de vier maanden die we vanuit ons raam het meer op staren hebben we nog geen enkele keer op een boot gezeten. En dat gaat toch kriebelen. Een watertaxi is hier heel gewoon, net als wolkenkrabbers, biergartens en een metronetwerk dat de hele stad …
Ik fiets langs een meer, door een bos, langs kassen in een veld, een stuk over een fietspadloze 90-km-weg naar het resort. Het blijkt al snel dat ik alleen kort in lege sauna’s piep en een klein rondje in het zoutmeer doe. Ik ben extreem verlegen, niet echt handig, serveersters verstonden mijn bestellingen niet. Het …
Ik heb een gedeelte van mijn boeken opgehaald. Mijn selectie is niet gebaseerd op intellectualiteit of wat ik wil uitstralen. Dit zijn de boeken die ik me nog kan herinneren, omdat ik ze vaak heb herlezen of omdat ze in een keer in mijn herinnering gegrift waren. Tegenwoordig lees ik een hele bibliotheek leeg op …
Ik ga langs Sundays, laat mijn pas zien, mijn huid scannen, de verbaasde uitroep ‘veel pigment voor een blondine’ langs me heen glijden en stap de zonnebank onder. Je krijgt er rimpels, huidkanker en een oranje gloed van. Ik vind het verschrikkelijk om mijn huis te verlaten. Na elke verhuizing moet ik me hiertoe zetten, …
Ik groeide op tussen de weidse velden. Ik ben zelfs in het bezit van dat gelukkige gen dat me bij koeienstront verrukt mijn neus laat ophalen. Waarom ik een stadsmeisje werd heb ik nog niet helemaal kunnen achterhalen. Mijn geschiedenislerares zei ooit; stadslucht maakt vrij. Ik denk dat ik dat zocht, een plek waar niemand …
Ik zag mezelf altijd als meester over tekst en stagiaire van beeld. Ik heb alleen een rudimentair idee over vorm en lijnen. Dus noemde ik mezelf “geen beelddenker”. Ik zag pas hoe radicaal ik ernaast zat toen een echte tekstdenker zich over mijn verhalen boog. Mijn ‘jongste lessen’ worden ‘nieuwste lessen’, terwijl ik ze toch …
