We hebben al onweer gehad, regen, wat huilbuien en een paniekaanval. Het stormde buiten en ook in huis was het niet mis, maar de groene lucht lijkt opgetrokken, de zon laat wat stralen zien en we zijn beland in een knuffelfront. Ik weet niet of iedereen zo’n last heeft van de naweeën van een vakantie, …
Terug is meestal rustiger dan heen, maar dat geldt voor deze vakantie niet. Waar we op de heenweg weinig geroezemoes hadden, staan de mensen nu in het vliegtuig in de gangen, en meerdere kinderen laten luid hun ongenoegen blijken. Vermoeid stap ik met mijn reiskleren de Nederlandse lucht in, die, ook zo tegennatuurlijk, veel heter …
Ik ben nu drie dagen op vakantie. Dag één was ik gedesoriënteerd, dag twee verwerkte ik van alles en vandaag ben ik zen en heb ik het leven begrepen. ‘Dus blijven reizen zou je trekken?’ vraagt ze. Dat doet het niet. Die fysieke afstand die je schept tussen jezelf en waar je tegenaan loopt geeft …
Het ruikt vaag naar zeep. Niet omdat mensen zich hier beter wassen, maar omdat zeep exotische bloemgeuren draagt. Die geur is in Nederland onnatuurlijk, bijna chemisch, hier voert de wind hem met zich mee. Smaak is ook anders, bitter, zuur en intens zoet. En mijn emoties, thuis netjes gekaderd door routine en verstand, waaien hier …
Ik heb mijn vaseline thuisgelaten om gedoe bij de douane te voorkomen. Een vergissing, blijkt zodra in het Italiaanse zomerweer mijn bezwete dijbenen elkaar openschaven. Een van die problemen van welgevormdheid waar je vrouwen zelden over hoort. Vaseline verkopen ze niet. Ik volsta met elke twee meter crème tussen mijn benen smokkelen, tot ik in …
Over twee dagen vraag ik met mijn angst een Italiaan in een kiosk om een buskaartje. Wie dan leeft, dan zorgt, zeiden ze in vroeger tijden. In een andere stad, aan een andere zee, waar de lucht de onontkenbare droge geuren draagt van de evenaar, valt de zorg me minder zwaar. Ik maakte ooit de …
Er is een periode geweest in mijn leven dat ik elke avond chocolademelk maakte voor het slapengaan. Niet gewoon warm, maar kokend heet, de melk met van die minibellen, de korreltjes cacao erdoorheen, en dan roeren tot het donker zag en nippen voordat de hitte gedempt was. Ik heb daar al heel lang niet meer …
Over bruggetjes en paadjes leidt mijn ov-fiets me naar een boerderij in Delft. Daar is een voedselfestival gaande waar het bier twee euro is, de gerechten niet ingewikkeld zijn en de hamburgers in loeiende vorm naast me in de wei staan. Hier met deze vriendinnengroep zijn is een overwinning op Amsterdam, te wijten aan het …
Eten bij mijn ouders is een andere beleving geworden nu ik tijdelijk bij ze woon. Er is nog steeds een afspraak noodzakelijk, want anders gaan we allemaal gewoon onze eigen gang. De reistijd is aanmerkelijk korter dan vanuit mijn voormalige Amster- of toekomstig Rotterdam. En verder is het als vanouds gezellig, met voor- en nagerecht …
