Ik denk dat ik nog geen vijftien was. We stonden in Frankrijk op een strand in een donkere nacht. Er zou vuurwerk zijn deze 14e juli, zei pap. Ineens stond de hemel in brand. Niet de rotjes naar je geslingerd, of de pijl van de stoep in een bijna volle en nog bibberende tram. Maar …
Ik zat in de tram op zo’n invalidestoel voor me uit te staren. Tot ik bij een volle halte kwam en me bedacht dat ik me vandaag best valide voelde. Dus zeeg ik neer op een stoelencluster dat door mijn medetramgenoten was gemeden, waarschijnlijk vanwege de troep. ‘Lege medicijnenstrips’, classificeer ik met een korte blik. …
Ze was 21 jaar en woonde nog bij haar ouders. Na haar baantje in de nacht nam ze de tram naar huis. Twee jongens vielen haar in de donkere straat van achter aan. Ze renden weg met haar tas. Moeder reageerde meteen op het sms’je. Binnen drie minuten was ze in volle vaart naar de …
Op de tv klinken exitpolls, zetels en toespraken. Ik kijk even mee bij de winst van Forum. Ik ben er geen fan van, veel van mijn medelanders blijkbaar wel. Ze missen Fortuyn, zijn onze regering moe of gaan voor een nieuw charisma. Teken van een verontrustend sentiment, registreer ik als feit, veel emotie voel ik …
Vandaag schoot een drugsverslaafde, misschien verwarde, Turkse man, die al een gevangenisstraf boven het hoofd hing, met een mogelijk eerwraakmotief drie mensen dood en vijf mensen neer in een tram in Utrecht. Heel Nederland krabt zich achter de oren of het gaat over relationeel geweld, een terroristische aanslag of misschien toch een psychisch getroebleerde lone …
We zitten op de steiger en we zeggen niet zoveel. De zon schijnt af en toe door het wolkendek heen, de bomen ruisen en een vogelkoor zorgt voor de nodige muziek. Geen geklingel van een tram, geen zwaailicht van de ambulance. De ruimte is bijna adembenemend, alsof mijn hoofd ineens is vergroot. We gaan naar …
Drie jaar geleden was ik stuurloos. Voor het eerst zonder de zware druk van een deken van depressie, de diepe wanhoop die schuilde in het najagen van wat me even lichter maken kon. Dertig jaar was ik geworden, getrouwd en gescheiden, en ik had geen idee wie er aan het roer van mijn leven stond. …
Mijn fiets staat al een week bij de fietsenmaker. Ik merk dat ik het mis, mijn hoofd in de wind, de gedachten gesust. Dat eilandje tijd dat mijn huis van mijn werkplek scheidt, en andersom. Mijn verhouding met het openbaar vervoer is stroef. En dat in een stad waar ik over de trams en metro’s …
‘Ben je uit de hemel gevallen?’ vraagt een jongen die nauwelijks nog op zijn benen kan staan mij. Ik ben moe, chagrijnig, ongesteld en lichtelijk gedesoriënteerd. ‘Nee,’ antwoord ik dus maar, volgens mij naar waarheid. Ik had geen idee dat die hemeltergende zin nog acceptabel was. Een uur later vraagt een andere jongeman mij, weer …
