Mijn fiets staat al een week bij de fietsenmaker. Ik merk dat ik het mis, mijn hoofd in de wind, de gedachten gesust. Dat eilandje tijd dat mijn huis van mijn werkplek scheidt, en andersom. Mijn verhouding met het openbaar vervoer is stroef. En dat in een stad waar ik over de trams en metro’s struikel voor mijn deur. Je niet doelgericht bewegen naar de plek waar je moet zijn slokt zoveel energie op. Ik wil eigenlijk het liefst helemaal niet meer gaan. Dus pakt deze luxepoes de uber. Die brengt me in ieder geval precies waar ik heen wil. #dagin100woorden
