Je kent het vast wel, je kind moet naar de tandarts, je moeder is ziek. Ik ken het niet, ik heb geen kinderen, mijn ouders zijn kerngezond en zelfs mijn vrienden hebben tot nu toe geen hulp-bij-scheiding nodig gehad. Maar vandaag nam ik voor het allereerst op het allerlaatste moment noodtoestand-vrij. dsmmeisjes.nl lag opeens op …
Ze was 21 jaar en woonde nog bij haar ouders. Na haar baantje in de nacht nam ze de tram naar huis. Twee jongens vielen haar in de donkere straat van achter aan. Ze renden weg met haar tas. Moeder reageerde meteen op het sms’je. Binnen drie minuten was ze in volle vaart naar de …
Ik leef een 20-60-20 leven. Twintig procent van al mijn uren zijn geweldig, ik krijg meer energie van wat ik doe dan ik erin stop, er is meer zon dan ik had verwacht en mijn vage kennissen of verre collega’s blijken vrienden voor het leven. Zestig procent van mijn leven is in balans. Ik verlies …
Eten bij mijn ouders is een andere beleving geworden nu ik tijdelijk bij ze woon. Er is nog steeds een afspraak noodzakelijk, want anders gaan we allemaal gewoon onze eigen gang. De reistijd is aanmerkelijk korter dan vanuit mijn voormalige Amster- of toekomstig Rotterdam. En verder is het als vanouds gezellig, met voor- en nagerecht …
De eerste maanden van mijn studie reisde ik ‘s ochtends in de vaalgrijze schemering van het najaar van mijn ouders huis naar mijn universiteit. Daar versleet ik een onvoorstelbaar aantal uren, twee keer per week zelfs twaalf, in en tussen collegezalen met mijn studiegenoten, tot ik dodelijk vermoeid weer naar huis ging. Ik weet het …
Het heeft even geduurd. Een paar ouders die gek werden van de onbereikbaarheid van hun dochter, al hebben ze me dat nooit verweten. Een paar vriendinnen die gek werden van mijn zwaarte, al zijn ze nooit daarom weggegaan. Zoals alles wat direct voor je ogen ligt, was dit het laatste wat ik zelf zag. Elke …
Ik heb veel te lang gedroomd. Een kind hoort te dromen, al is het maar om de angst die elke dag om de hoek kijkt te weerstaan. Een reden te hebben om je door een volgende oppas, les, verandering heen te slepen. De immense verveling te bestrijden van nog een jaar kleuteren. Een kind moet …
Het is eind oktober en de klokken gaan vannacht achteruit. Ik staar door mijn raam naar al dat grijs. Vorig jaar was er meer kleur, zie ik in de flarden van dagboek die ik doorploeg op mijn computer. In mij was het net zo grijs. Het is vies en nat buiten. Het is vies en …
Ik was een jaar of vijf toen ik voor het eerst de zin opving. “Kleine potjes hebben grote oren.” We hadden een van die eindeloze diners die mijn ouders en hun vriendengroep soms gaven. Ik analyseerde op dat moment zo’n drie gesprekken gelijk, maar omdat ik deze zin niet meteen kon plaatsen bleef hij steken. …
