Als ik een nieuwe vriendin kreeg, het serieus begon te worden, ik het echt ergens naar toe zag gaan, stuurde ik altijd een worddocument. Het heette ‘schaamte’ en er stonden dingen in die ik ergens in mijn twintigerjaren eens op papier had gezet. De dingen die ik in mijn jeugd had gedaan waar ik me …
De website dsmmeisjes is vooral om verhalen te delen, niet als oplossing voor psychische klachten. Ergens hoop ik dat het soms toch een doekje voor het bloeden is. De meeste mensen worstelen door, maar deze week verloren we voor de vierde keer een schrijver. Haar dood was zelfgekozen en door de wet gelegaliseerd. Ik ben …
Ik ben zo zacht. En dan bedoel ik niet van buiten, al heb ik genoeg vet en zal ik zelfs op mijn dunst niet met botten prikken. Overal hoort een laagje weefsel en een huid van zijde heen. Nee ik bedoel, ik ben zo zacht, zo zacht van binnen. En dan niet alleen als een …
Er was iets van dageraad toen ik op het onchristelijke of onmozese of ongoddelijke tijdstip van half 8 mijn trein betrad. Toen ik er rond half negen uitklom was de lucht een onwerkelijk blauw en glom de zon net boven de daken uit. In onfebruarische overmoed haalde ik een cappuccino onderweg, alsof ik de wereld …
Mijn voeten blijven ijsklompen. Ook met mijn handen en het puntje van mijn neus gaat het niet goed. Ik weet dat er een instant oplossing is; heet water. Dus ik vul het bad. Dit is mijn eerste keer in dit huis, ik zit vooral in de winter in bad. Die kwam onverwacht, twee dagen geleden …
Een vrouw in de wachtkamer ligt zacht snurkend naast me. In mijn onderbuik is een massa grijze ratten aan de weg door mijn ingewanden begonnen. Mijn buurvrouw slaapt alleen omdat haar buikongedierte zo groot is dat ze een heftige dosis pillen krijgt. Even later lig ik in de angsttandartsstoel, met mijn mond vol verdovende watten. …
“Ik ga koken, ik doe alsof hier nog een muur is, oké?” zegt ze. Ik knik en loop dwars door die muur naar de prullenbak. Gisteren was deze ruimte dicht. Om half 8 ‘s ochtends stonden ze op de stoep, de man die met zachte hand de blokken eruit klopte, het kind dat mee ging …
in je wendingen klinken zacht klokjes, bellen van zeep in regenboogkleuren, zij ruisen trillend golven in nachtwind, in al onze bezwete lucht; nu scherp bezwangerd van boomschors, wijn en vluchtig vergaand zomerzwoel mosgrond, vleugjes olijf op zo’n naamloze avond, zomaar op een Spaans terras en ik wou, zou zo graag willen dat het nog, altijd, …
Ik zit aan een terras in Rotterdam. Ik ben alleen en Ik ben lang niet iedereens type, maar ik ben knap. Drie mannen volgen me als ik wegloop van mijn plek, terugkeer op mijn schreden en het terras ernaast betreed, ondanks wat de uitbater van het vorige café zou kunnen denken. Terug willen keren is …
