‘Ik heb wel eens een vriendinnetje gehad’, zegt mijn nieuwe collega als we na het werk een biertje drinken. Ze schudt even verlegen met haar haar en werpt dan een intense blik met haar bruine ogen. ‘Echt?’ vraag ik haar. Ik had ingeschat dat ze te serieus met haar carrière bezig zou zijn voor de …
Er zijn twee vragen voor een vers-uit-de-kast-lesbienne. De meest gehoorde is ‘Hoe doen jullie lesbiennes dat nou in bed?’ Daar kan ik altijd heel veel over vertellen, maar eigenlijk wil niemand dat echt horen. Wat men wil weten is of we niet iets ‘missen’. Nee dat doen we niet. En of we scharen. Ik kan …
‘Het voelt een beetje alsof er een vriend sterft,’ zegt ze, ‘hierna zal niets meer hetzelfde zijn.’ De cynicus in mij huivert, maar eigenlijk heeft ze gelijk. Vandaag voelt het alsof we op een begrafenisfeestje zijn. Van die vriend die op het einde nog één keer zijn klauwen wilde strekken, weigerend zomaar op te geven. …
“Ik ben bang.” Ik kijk je aan met mijn verschrikte kattenogen, die de liefheid van jouw puppyblik niet kunnen evenaren. Er blijft iets berekenends in me zitten, iets vals, een mogelijke krab en een bliksemsnelle ontsnapping. En toch, op het moment dat ik het zeg weet ik dat ik de waarheid spreek. Ik voel hoe …
Ik leef niet in een droom. Ik kan niet doen alsof ik de wereld beter kan maken. Ik kan niet doen alsof ik je prins op het witte paard ben, aanstormend in de nacht. Ten eerste kan ik niet paardrijden. En ten tweede ben ik geen prins, behalve dan wat betreft verwend gedrag. Ik kan …
Het is alweer half drie in de middag, mijn hoofd klopt als ik hem eindelijk optil van het kussen. Dwars door de smerige gordijnen heen zie ik de zon. Het is warm, te warm. Mijn bed is bezweet. Ik voel de doorligplekken op mijn rug. Mijn to-do lijst van vandaag is oneindig lang, maar de …
Het is al laat. De tv speelt het journaal zachtjes af, de nieuwslezers en journalisten brommen in een vertrouwd ritme. Dezelfde stembuigingen, steeds opnieuw. Ik hoor ze wel, maar luister niet. Je tikt met je voet op de grond, terwijl je je computerscherm in de gaten houdt. En mij, want soms glijdt je blik net …
Het is zes jaar geleden dat ik voor het eerst een gebroken hart had. Ik zat in de vierde klas. Hele dagen schreef ik haar naam in mijn schoolschriften. Ik keek niet eens op als de leraar met zijn doordringende okselgeur mijn persoonlijke ruimte binnendrong. Ik verkrampte geen spier als hij me uitkafferde omdat al …
