We zitten met onze ijsjes aan het water en praten over het voorbije jaar. Het duistere jaar dat eindelijk achter ons ligt, een jaar dat we van ons hebben weten af te schudden als een slang zijn oude huid. Ik zou willen zeggen dat we als een feniks uit onze as herrezen zijn, maar dat …
Als ik een nieuwe vriendin kreeg, het serieus begon te worden, ik het echt ergens naar toe zag gaan, stuurde ik altijd een worddocument. Het heette ‘schaamte’ en er stonden dingen in die ik ergens in mijn twintigerjaren eens op papier had gezet. De dingen die ik in mijn jeugd had gedaan waar ik me …
Ik heb een angststoornis. Toen me dat voor het eerst werd verteld, nadat ik als een zielig hoopje tranen leeg was gelopen op de bank van een therapeut, dacht ik alleen ‘huh? Is wat ik meemaak zo raar dat het een stoornis is?’ Ik voelde me alsof ik het niet goed had uitgelegd. Maar ze …
De wekker ging, maar ik kreeg het niet voor elkaar om op te staan. Iets voor 8 uur trok mijn vriendin de tussendeur dicht, want bewegen kon ze me niet. Er kwamen grote vreemde mannen binnen. Ze wilden bij de gasketel. Mijn vriendin ruimde de kast leeg. Ik riep ‘zal ik je helpen?’ toen ze …
Ik besta nog! Het is een beetje stil aan deze kant. Ik kan niet echt over iets anders praten dan over ons boek, dat vanaf morgen in de winkels ligt, dus hou ik voor de zekerheid maar even mijn mond. Er gebeuren ook andere dingen, zoals een ketel die niet goed is aangesloten in huis …
Ik krijg sinds kort deze brieven van de therapeut. Bij de meesten denk ik ‘inderdaad’. Bij sommigen denk ik ‘Poe’. Bij deze dacht ik eerlijk gezegd ‘huh?’. Niet dat ze niet ongelooflijk gelijk heeft natuurlijk, maar analyseren van gevoelens kan ik pas achteraf en praten over gevoelens is een gloednieuwe vaardigheid van me die nog …
Voor de Pride gaan we bij de kapper langs. Eentje die we kennen, want wisselen van kapper is net zoiets als wisselen van supermarkt; je zoekt je een ongeluk en vindt toch niet wat je wil hebben. Eenmaal op de stoel vlieg ik in volle vaart door de smalltalk heen. De kapster houdt net zoveel …
De zon schijnt stoffig over de kleine paden, die verlaten door het vlakke land heen kronkelen. Mijn fiets glijdt genoegzaam door de straten en zelfs de trein staat genietend wat langer stil. Ik merk het in hoe mensen de overvolle coupé’s betreden, gelaten maar niet getergd, in het kalme timbre van het praten, in de …
Toen ik een klein meisje was dacht ik met veel mensen goed te kunnen opschieten. Ik leefde me in in de emotie die achter de standpunten schuilging en paste me aan. Ik blijk nog steeds met veel mensen te kunnen opschieten, maar koester een steeds heftigere antipathie tegen stellige standpunten. En ik kan niets met …
