Toen ik een klein meisje was dacht ik met veel mensen goed te kunnen opschieten. Ik leefde me in in de emotie die achter de standpunten schuilging en paste me aan. Ik blijk nog steeds met veel mensen te kunnen opschieten, maar koester een steeds heftigere antipathie tegen stellige standpunten. En ik kan niets met mensen die ongevraagd met de oplossing van andermans problemen komen, of mensen die nooit schuld bij zichzelf zien. De goeroes en de slachtoffers, die personen die altijd praten over ‘jij’. Vandaag hoor ik daar onbedoeld even bij. Je bent nooit te oud om te leren.
