Je kent het vast wel, je kind moet naar de tandarts, je moeder is ziek. Ik ken het niet, ik heb geen kinderen, mijn ouders zijn kerngezond en zelfs mijn vrienden hebben tot nu toe geen hulp-bij-scheiding nodig gehad. Maar vandaag nam ik voor het allereerst op het allerlaatste moment noodtoestand-vrij. dsmmeisjes.nl lag opeens op …
Ik zet de daglichtlamp vol op mijn gezicht en vergis me vervolgens in de tijd. Het resultaat is dat ik vandaag ook een beetje echt daglicht zie. Dat is ook wat waard. Er zitten weinig uren in de dag, er is alleen nog een noodvoorraad energie. Ik kan nog steeds mooie dingen bedenken, net, maar …
Eten bij mijn ouders is een andere beleving geworden nu ik tijdelijk bij ze woon. Er is nog steeds een afspraak noodzakelijk, want anders gaan we allemaal gewoon onze eigen gang. De reistijd is aanmerkelijk korter dan vanuit mijn voormalige Amster- of toekomstig Rotterdam. En verder is het als vanouds gezellig, met voor- en nagerecht …
De voorbode van zomer bedekt met zachte deken het land. Het is zo’n dag dat ik denk; als ik een basisinkomen zou krijgen, zou ik hetzelfde doen als nu. Misschien niet evenveel, of altijd voor dezelfde opdrachtgever. Maar waar ik vroeger een kooi met een ketting zag, die me vast zou pinnen aan mijn toch …
Lachen is het beste medicijn. Ik vraag me af of de cynische versie van mij niet uit die noodzaak geboren is. Als alles zwaar is, of als je steeds vast zit in dezelfde negatieve gedachtencirkel, of wanneer je eigenlijk al weken rijp bent voor liggen aan een strand in een warm land, is lachen, vooral …
Ik praat vaak en veel, maar er is een groep onderwerpen die ik zelden gesproken in ga. Met name alles wat emotie raakt. Als ik het randje ervan voel, schakel ik mezelf uit. Dat is niet erg, maar het kan ook gebeuren bij ongevaarlijke vragen als ‘hoe was je dag?’. Ik schrijf omdat ik een …
Een jaar geleden, ergens in augustus, prikte ik een weekend in mijn kalender. ‘Raak me,’ stond er. Ik wilde iets verzinnen of doen wat me zin gaf om op te staan. Ik moest de golven in, meer levenszin. Ik maakte van mijn noodkreet aan mezelf een dagelijkse brief naar de wereld. Daar begon ik, zomaar …
Ze noemt me zorgzaam. Alsof mijn geklungel in hoe dat zou moeten, meeleven, het meevoelen, er eigenlijk niet toe doet. Alsof je een volwaardig liefhebbend persoon kan zijn als je geen kippensoep en een schouder om op te huilen aanbiedt. Alsof ‘ ik voel dat het je pijn doet, maar niet hoe je je voelt’, …
Mijn lesbische vriendinnen bespreken Michiel Huisman. Ik vind het verwarrend dat het over een man gaat, maar fanzijn heeft niets te maken met liefde. Het is meer een obsessie. Niet dat iemand van ons één van de stalkende gekkies zou zijn. Nou ja, in ieder geval niet van Michiel. Ik denk dat we allemaal de …
