Lachen is het beste medicijn. Ik vraag me af of de cynische versie van mij niet uit die noodzaak geboren is. Als alles zwaar is, of als je steeds vast zit in dezelfde negatieve gedachtencirkel, of wanneer je eigenlijk al weken rijp bent voor liggen aan een strand in een warm land, is lachen, vooral om jezelf, het flinterdunne randje tussen niet meer verder kunnen en doorgaan. Vandaag lach ik veel en hard en met van die oncharmante proestbuien. Ik red het hiermee wel, deze laatste elf dagen. En dan stuur ik mijn honderd woorden vanaf mijn favoriete zonovergoten strand.
