Een jaar geleden, ergens in augustus, prikte ik een weekend in mijn kalender. ‘Raak me,’ stond er. Ik wilde iets verzinnen of doen wat me zin gaf om op te staan. Ik moest de golven in, meer levenszin. Ik maakte van mijn noodkreet aan mezelf een dagelijkse brief naar de wereld. Daar begon ik, zomaar ergens in het midden. Dit is mijn meest recente uitroep, een visitekaartje om uit te delen op Pride, of overal. Ik heb geen idee waar ik heen ga met mijn inmiddels tien projecten, maar ik sta niet meer stil. En daar ben ik trots op.
