ken je dat, wie kent het, dat,
je een deur binnengaat en je huid
smelt in huid en je lippen in
lippen en je geen adem hebt voor
een gedag en je toch na en zonder
alle zuurstof in de wereld blijft, mag blijven,
nooit zo erg leven mag
we raken nauwelijks en toch,
na tien uren, dertig seconden
hebben we, niet grijpend, klauwend, dat
wat we vaak vergeefs zoeken,
niet vinden in de chemische vlucht
van drank, drugs, pijn of seks,
niets ooit intiemer, intenser, bevredigender,
dan dit simpele huidcontact.
