Soms scheurt het weefsel van je wereld stuk. Dan blijkt dat wat al die tijd stevig leek eigenlijk uit ragfijne stof bestaat, als spindraad. Dat erachter een eindeloos zwart zich uitstrekt. Maar tijd en liefde dicht het spinrag altijd weer. En zolang je het zwart niet ziet, vergeet je hoe fragiel het weefsel is. De …
Zonder onvrede is er geen reden tot verandering, denk ik over de status van de wereld in het algemeen en Nederland in het bijzonder. Mijn vriendin dempt haar frustratie met onze beperkte circle of influence door B&B vol liefde te bingen. Ik werp een blik op de gigantische leegstaande loods die zich opdringt in de …
Toen ik jong was had ik een paar aardig obsessieve trekken. Iets met stoeptegels tellen, dingen in een hoek van 90 graden op mijn bureau, dwangmatig opruimen en getallen vermijden. De inrichting van huizen moest strak, felle kleuren waren uitgesloten, uit de band springen was een onbegrijpelijke zaak. En ook tot in de puntjes enge …
‘Het maakt niets uit’, dacht ik vaak, als ik de deur van mijn huis dicht trok. En ik was alles al bijna vergeten. De woedende onmacht die ik voelde om mijn ideeën te laten landen. De monotonie van de taken me uiteindelijk werd toevertrouwd. De angst die de dingen me kostten, juist die dingen die …
‘Ik heb wel eens een vriendinnetje gehad’, zegt mijn nieuwe collega als we na het werk een biertje drinken. Ze schudt even verlegen met haar haar en werpt dan een intense blik met haar bruine ogen. ‘Echt?’ vraag ik haar. Ik had ingeschat dat ze te serieus met haar carrière bezig zou zijn voor de …
Ze staan als verstijfd op het podium. Twee liggende vrouwen op de achtergrond, in een bed van stro. Een jongen met een vuist opgeheven in de lucht aan de rechterkant van het podium, schreeuwend naar een andere jongen die rent.Althans, hij lijkt te rennen, lijkt door angst overmannen zich te bewegen, maar natuurlijk staat hij …
