Ik slaap als ik de kans krijg zo’n twaalf uur per nacht. Als ik wakker word mopper ik een tijd dat ik door wil slapen. Blijkbaar vind ik het leven wat vermoeiend. Prikkels komen ook lekker hard binnen en de meeste buitenwerkse activiteiten zijn een stapje te veel. Ik moet het maar uitzitten deze maanden …
Vroeger behandelden psychiaters vooral mensen die een last waren voor anderen. De mensen met wanen op straat, de narcistische psychopaten en de aandachteisende borderliners. Degenen die een last waren voor vooral zichzelf kwamen om hulp vragen bij de kerk, zochten hun heil in andere middelen, of stierven zodra ze er de kans voor zagen. Nu …
Ik leef een 20-60-20 leven. Twintig procent van al mijn uren zijn geweldig, ik krijg meer energie van wat ik doe dan ik erin stop, er is meer zon dan ik had verwacht en mijn vage kennissen of verre collega’s blijken vrienden voor het leven. Zestig procent van mijn leven is in balans. Ik verlies …
Ik ben nu drie dagen op vakantie. Dag één was ik gedesoriënteerd, dag twee verwerkte ik van alles en vandaag ben ik zen en heb ik het leven begrepen. ‘Dus blijven reizen zou je trekken?’ vraagt ze. Dat doet het niet. Die fysieke afstand die je schept tussen jezelf en waar je tegenaan loopt geeft …
‘Ik ben hier’, fluister ik zacht, als ik mijn mentale checklist afloop en mijn mantra herinner. De lijst liegt er niet om. Als ik de kans krijg slaap ik tien tot twaalf uur per nacht. Ik heb geen zin om stukken te schrijven. Ik heb nog net zin om buiten in de zon te zitten, …
Werken na een korte vakantie. Alles komt als een verrassing. Onze tijdelijke nieuwe werkplek. Voorzitten van een vergadering. Afspraak aan afspraak een beetje wegpraten. Het maakt me op een vreemde manier rustig. Als ik dingen niet op een rijtje heb kan ik er ook niet van te voren twintig doemscenario’s of gemiste kansen bij verzinnen. …
Gestolen momenten, noemde ik ze vroeger. De dagen dat de mist optrok uit mijn hoofd en de lente over het land heen lonkte. Met de zon op mijn gezicht is alles mogelijk. En als er dan een dag helemaal loslaten in zat, dan dook ik, hoofd eerst, gedachten later. Het kon niet diep, lang, ver …
vreemd hoe die bekende krullen op je vertrouwde schouders rusten en hoe de vrouwen van de avond hopen dat je hen zult kussen het is geen keuze maar een kans die je in mijn armen brengt en me ontglipt voordat ik weet of je toch soms aan me denkt je zal gaan, je verdwijnt, vrijheidsheidsdrang …
Trump geeft de macht terug aan de mensen, zegt hij. De vergetenen. Degenen die geen stem meer hadden. Er zal geen geweld meer zijn. En geen angst. Voor de mensen die er bij zijn dan. De rest van de Amerikanen, de rest van de wereld, zal ergens voor de televisie zitten en weten hoe angst …
