Werken na een korte vakantie. Alles komt als een verrassing. Onze tijdelijke nieuwe werkplek. Voorzitten van een vergadering. Afspraak aan afspraak een beetje wegpraten. Het maakt me op een vreemde manier rustig. Als ik dingen niet op een rijtje heb kan ik er ook niet van te voren twintig doemscenario’s of gemiste kansen bij verzinnen. Ik eet ‘s avonds zonder jas op een terras. Vertrek dan ongepland naar Utrecht. Blijf in haar armen slapen, alsof dat iets is wat we doen. ‘s Ochtends bekijk ik de chaotische kluwen herinneringen die samen maandag maken. Ze voelen fijn. Deze ontleed ik niet.
