Hoteldaten

Wat neemt een lesbienne mee op haar tweede date…?

 Een verhuiswagen

Over mijn eerste date heb ik het één en ander geschreven. De tweede date hield ik digitaal helemaal stil. En ook verbaal. Ik denk niet dat ik er met iemand over heb gesproken, tot nu.

We hadden die eerste keer alleen hand-in-hand gelopen. Over de singel. Al het andere was voor een eerste date te eng. In het openbaar te eng. Maar ik wilde haar kussen, ik wilde haar voelen. Ik wilde alleen niet dat ze bij me thuis kwam. En andersom.

Ik heb een leuk huis. Met de liefste huishomo die er is. Maar territoriagrenzen werden in eerdere relaties vaak bij me overschreden. Ik heb het geprobeerd en gedaan en ben er doorheen gegaan. Ik kan mijn territorium goed delen met mensen die op een afstand staan, maar als ze fysiek en mentaal dichtbij staan klapt of het ene dicht of het andere. En ik vond deze date eigenlijk te leuk om me meteen weer in een mentale blokkade te werpen.

Zij heeft een leuk huis. Maar ze is er niet graag. En waar ik mijn territorium niet goed kan delen met mensen van heel dichtbij, kan zij de hare niet goed delen met zichzelf. Ze kan nergens anders slapen, maar ze kan alleen ergens anders leven.

Dus wat deden deze intense mensen? Iets wat ik niet kon uitleggen en daarom nooit heb verteld. We boekten een hotel voor een nacht. Waarvan zij naar huis kon. En ik bleef slapen.

Het klinkt heel romantisch, maar eigenlijk was het vooral pragmatisch. En ongelooflijk eng. Ik wist niet of ik zou wegrennen als ik haar weer zag. Of het zoenen vies zou vinden. Of ik haar wel uit kon staan die dag. Zij, ze wist niet eens meer of ze wel dichtbij iemand wilde of kon komen.

Het was geen verliefde rollercoaster beslissing. Het werd ook geen zoetsappig liefdesverhaal van twee zwervende geesten die thuis vonden. We hadden geen seks en we gingen niet naakt en we deden niet al de romantische dingen waar het idee en de setting om vroeg. We sliepen niet uitgeput in elkaars armen, eindelijk thuis.

Maar al dat andere dat daar omheen hangt dus eigenlijk wel. We checkten in met het idee Utrecht erna te verkennen. Gewoon een date met een privéplek. Ze kustte me toen we het uitzicht bekeken en het voelde raar. Ik tilde haar naar het bed en we waren in compleet contact met elkaar. Het was twee uur toen we incheckten en een minuut later was het etenstijd.

We aten snel in een park, keerden terug en het was in nog geen hartslag zo laat dat ze moest gaan. Ik weet serieus niet wat we al die tijd hebben gedaan. Niet vrijen. Niet praten. Niet een rollercoaster. Niet zoetsappig. Maar toch zo mierzoet dat je tanden er van af breken.

Later hebben we het proberen te ontleden, maar we kwamen niet verder dan dit; onze lichamen verstaan elkaar. Ik heb dat wel eens eerder meegemaakt, maar zelden als ik verliefd was – blokkade- en nog nooit bij iemand die eigenlijk beschikbaar was – nog een blokkade-.

Dus ja, we deden iets superromantisch om een niet-romantische reden, met niet-romantische verwachtingen en werden ongenadig ingehaald door de romantiek zelf. Het was links- of rechtsom de meest romantische date die ik ooit heb gehad.

En dit is de echte reden dat ik dit nooit heb verteld. Het was zo onvoorstelbaar mooi dat ik denk dat mensen ons nu lang en gelukkig zien leven. Ik weet juist zeker dat we daar niet zijn, dat alles nog zwerft.

Het was dus niet een moment van ‘eindelijk thuis’, maar deze ontheemde geesten vonden wel een hotel om te schuilen.