Het is zo’n dag. Ik ben gedesoriënteerd. Mijn hooikoorts speelt op. De fiets trekt me niet, maar van het ov word ik niet goed wakker. Verkeerde keuze. Ik mis stukken gesprek, raak geïrriteerd over iets simpels. Mijn huishomo laat het zoutpotje knallen boven het eten. In elke hap zitten korrels zout ter grootte van kleine kiezels. Mijn telefoonscherm vertoont weer barsten. Mijn computer loopt steeds vast. Ik sta op omdat ik naar Utrecht wil en ga weer zitten omdat mijn baarmoeder er spontaan van in de knoop raakt. Dat was de samenvatting wel, denk ik. Ik spreek jullie morgen weer.
