Ik zie er verlopen en pafferig uit na een dag vol vergaderingen, behalve mijn haar, dat er eerder piekerig uit ziet. Als extra bonus heb ik een beginnende pukkel op mijn kin, want hoewel het waar is dat die krengen na je puberteit minder veelvuldig langskomen, is het een mythe dat ze ooit helemaal verdwijnen. De winter zet in,een tijd waarin mijn hoofd lekker veel verwerkt en introspecteert, terwijl mijn lichaam talloze stadia verval doormaakt, tot het volledig bleek en harig weer wat zon detecteert. Ik ben bijna blij dat ik morgen langs een stylist en visagiste moet. Bijna.
