Ik loop zenuwachtig door de regen naar de fotoshoot voor het interview over sociale angst. Ik overwin de zenuwen ook deze keer, maar in elke volgende situatie zullen ze op komen zetten. ‘Je haar is nat,’ zegt de visagiste verbaasd, voordat we belanden in een gesprek over het verschil tussen sociale angst en sociopathie. ‘Bordeaux is je kleur’ en ‘je lip krult leuk’ zijn de opmerkingen van degenen die daarna om me heen zoemen. Ik voel me gestreeld en tegelijkertijd alleen. Dat is een luxeprobleem. Ik was bijna vergeten dat disconnectie met de wereld van anderen eigenlijk mijn normaal is.
