Deze mevrouw volgt me nu. Het voelt me toe alsof haar langspeelplaat is blijven hangen. De woorden zijn hol en liefdeloos op twitter gekwakt. Waar mijn stekels vooral van gaan opstaan is de jijvorm. Je pad is persoonlijk. Ik ben niet wars van levenslessen. Ik sla met liefde mijn nieuwste zelfhulpboek open. Het begint met een heel persoonlijk gesprek van de auteur met haar psycholoog. Nergens gebiedende wijs, het woord ‘moeten’, zelfs maar ‘je’. En zo is het precies goed. Ze vertelt me haar eigen pijn en wat ze geleerd heeft komt misschien binnen. Of niet. Dat blijft aan mij.
