‘Ik word gek van settings’ leg ik uit. Vandaag ben ik thuis, op werk, een zaal, een congresruimte. Ik kan maar twee settings per novemberdag aan. Ik weet dat het een autistische trek is. Mijn laatste psycholoog opperde dat als mijn mogelijke diagnose. Ik denk dat ik alle diagnoses al eens heb overwogen. Ik herken me gedeeltelijk in allemaal en ik vind in geen enkele herkenning. Al denk ik dat winterautisme me wel zou passen. Net als relatieborderline. Jammer dat die labels niet bestaan. ‘Oh ja.’ antwoordt mijn collega. ‘Dat ken ik wel.’ Zie je. Ben ik toch gewoon normaal.
