Ik heb een doffe dag. Dat is altijd een lekkere bijwerking van ongesteldheid, of de tientallen pijnstillers waar ik tijdelijk op leef. Ik kan het frustrerend vinden als ik niet meer het gesprek van mijn buren kan volgen, het gevelwerk opmerken, drie appgroepen volgen en een site in elkaar klikken. Ik kan even geen tien informatiestromen tegelijk beheersen. Ik voel me dan een beetje blind. Maar het is dus ook wel lekker. Alsof er een uitknop zit op mijn altijd razende, verzinnende, spelende gedachten. Ik geef mezelf een knuffel, want ik vind mij lief vandaag. Laat die buikpijn maar komen.
