Het is een prachtige zomerdag. Op het veldje aan mijn meer is het nog koel. Ik draag een jurk met een roze-blauwe print, eet kersen met grote pitten en luister naar de eenden en boten die het water oversnateren. Alles is kalm, aan de rand van onze wereld waar de wanhoop hoogtij viert. Er is vannacht iemand gestorven, die ik vaag maar onmiskenbaar ken. Het raakt. Op deze mooie zomerdag kan ik van verdriet niet spreken, met zijn felle uithalen en scherpe randen. Het is een zwaarte, maar van een zeldzame vrede. Ik hoop dat zij die ook gevonden heeft.
