Mijn handtas is echt mijn kindje. Niet alleen draag ik hem overal mee, ik trek er af en toe liefkozend aan en ontdek er steeds iets in. Mijn kindje is wel vervangbaar. Eens in het jaar zijn de voeringen versleten, ligt er zoveel rotzooi in dat ik vingers openhaal, of kan ik mijn spullen niet meer terugvinden. Het huidige exemplaar, door mijn vriendinnen liefkozend de ‘ bermuda-driehoek’ gedoopt, heeft last van dat laatste fenomeen. Hoewel er exact net zoveel in zit als vorige week ben ik elke dag mijn sleutels kwijt of grijp een selfiestick inplaats van zonnebrand. Tijd voor verandering.
<br
[bctt tweet=”Mijn handtas is een bermuda-driehoek” username=”raak_me”]
