Ik had vroeger veel obsessieve trekjes. Dwangmatig dingen in 90 graden hoeken leggen. Bureaus blijven schoonmaken. Nooit op de randjes van stoeptegels lopen. Extreem voorzichtig geld uitgeven. Elk bezoek uitplannen, elke voordracht uitwerken. Ik heb bijna al die trekken overboord gekieperd. Ik lees zelfs de achterflap van een boek niet meer. Zonder valse controle is er minder angst of teleurstelling. Maar sommige trekjes zijn hardnekkig. Zo heb ik altijd contact met mijn handtas. In de kroeg, in de wc, tijdens een afspraak. Pas als ik hem niet over mijn knie hang, maar echt neerleg, voel ik me veilig en geborgen.
