Vroeger, toen de gulden nog van hout was en kunstgras nog van plastic, betekende elke week hockeyen ook elke week hockeyen. Maar als het vriest kun je niet spelen op een waterveld, leer ik tijdens mijn vijfde training. We doen een halfslachtige poging en druipen af naar de kantine. De tinteling die ik voel als ik nieuwe connecties leg verbaast me nog steeds. Het blijft een rare gewaarwording; in mij zit iemand die het liefst elke mogelijke band op afstand houdt, doorknipt, vervalst of er van wegrent. Maar er zit ook iemand die niets liever wil dan mensen binnen laten.
