Ik heb bewondering voor de leden van mijn toneelgroep die deze dagen werken en ‘s avonds het podium op gaan. Ik kan me niet voorstellen hoe ik de dag op kantoor zou uitzitten. Op de middelbare school heb ik zoiets gedaan, maar die schooldagen waren niet meer dan dromen en dansen en in de pauzes klitten aan de mensen waarmee we dit avontuur ‘s avonds aan zouden gaan. Mijn hele zijn draait om dat podium, het uit elkaar spatten voor een zaal. Het maakt mijn wereld klein en egocentrisch. Toch snap ik niet dat ik het jaren zonder heb gedaan.
