Nog 8 uur voordat we voor de laatste keer dit podium op stampen. Met de laatste keer bedoel ik de allerlaatste keer. Het theaterpand verhuist morgen, de planken waarop we de regie over ons leven loslieten of juist terugvonden zijn er straks niet meer. Ik heb er geen woorden voor, en als die er zouden zijn, dan zijn ze al eens gezegd. Vandaag knallen we nog één keer uit elkaar, dansend, vechtend en schreeuwend op het podium waar we elke hoek, deuk en oneffendheid kennen. Eerst nog een feestje, voordat het voor de laatste keer tijd is om te gaan.
