Mijn hele trouwe lezers hebben het misschien in de gaten; ik ben de afgelopen weken een minder trouwe schrijver geweest. Voor het eerst sla ik af en toe mijn 100 woorden over. Ik ben het niet zat, ik ben gewoon moe. De lente wil maar niet doorbreken, terwijl ik energie uitgeef alsof het zomer is. Deze week slingerde ik tussen vergaderingen en een beoordelingsgesprek, naar de gevreesde toneelrepetitie met mijn monologen. Vandaag reisde ik naar Rotterdam via Spijkenisse naar Utrecht. Nu zit ik in de trein naar Alphen. Een stilstaande trein, vanwege een aanrijding. Ik wil alleen nog maar slapen.
