Ik fiets naar de stad, op zoek naar een klein restaurant met bekenden en onbekenden. Fietsen door de binnenstad van Amsterdam kan ik het beste vergelijken met Russische Roulette. Je haalt de trekker over en hoopt dat de kogel in een andere huls zit. Het gaat het beste als je volledig stoïcijns alles negeert. Je doodskans wordt er niet kleiner van, maar je stresslevel wel. Die is voor mij sowieso hoog als ik onbekenden ga ontmoeten. Ik doe het toch weer. De avond is buitengewoon gezellig, de zomer zit stiekem in mijn hart en op de brug wapperen mijn vlaggen.
