Ik ben trots op je. Voor al de keren dat je doorging, waar iedereen was gestopt. Voor al de keren dat je stopte, waar anderen verder ploeterden. Voor elke keuze die je maakte om in het leven vast te bijten. Voor alle keren dat je koos om je van je leven los te maken. Voor die ochtenden dat je besloot op te staan om je in te zetten, terwijl je overmand was door pijn, verdriet, eenzaamheid. En alle keren dat je bleef liggen. Je hebt geen toekomstbelofte om in te lossen. Ik ben trots op wie je, altijd al, bent.
