Ik kan niet koken. Gelukkig kan ik andere dingen, zoals boodschappen, en bevind ik me bijna altijd in de buurt van iemand die wel de toverkunst beheerst om van zo’n bos rauwe groenten en onaangenaam harde pastabrokken iets eetbaars te maken. Vanavond ging dat mis. Een curry die laf in mijn mond draalde maar in nasmaak pittig was. Alsof ik natte washandjes kauwde die uiteindelijk alsnog met scherpe tanden mijn tong in beten. Het smaakte, kortgezegd, alsof ik het zelf had klaargemaakt. “Vies” zegt ze. Ik roep mijn trouwe vriend thuisbezorgd in. Eten bestellen is ook een van mijn talenten.
