Ik sta een rondje touwtje te springen in het nog altijd stralende herfstweer. Ik denk met een beetje weemoed terug aan de tijd dat mijn gewicht moeiteloos in het lichtrood van de dubieuze schalen der BMI bleef staan. Officieel overgewichtig, want ja, ik heb een Rubensbouw en dat is de schaal onbekend, maar wel kerngezond. Ik was puber en mijn lichaam was in balans. Mijn hoofd verre van. Het is nu meer andersom, denk ik. Dat is ook wat waard. Mijn pogingen tot sport zijn een tikje halfhartig. Lekker is het wel, maar dat kan ook komen door de zon.
