Soms scheurt het weefsel van je wereld stuk. Dan blijkt dat wat al die tijd stevig leek eigenlijk uit ragfijne stof bestaat, als spindraad. Dat erachter een eindeloos zwart zich uitstrekt. Maar tijd en liefde dicht het spinrag altijd weer. En zolang je het zwart niet ziet, vergeet je hoe fragiel het weefsel is. De …
Dit is de laatste dag van mijn laatste maand op werk. Helemaal weg ben ik nog niet. Ik maak me langzaam los van de plek die de afgelopen 12,5 jaar mijn thuis is geweest. Goed onthechten is ook een kunst. Volgende week vaar ik een laatste keer mee op onze Prideboot. ‘Hoe voelt dat nou, …
Ik heb mijn ontslagbrief ingeleverd. Nog even de opzegtermijn door en dan ben ik niet meer in loondienst. Dan ben ik fulltime ondernemer en bepaal ik mijn eigen werkzaamheden, werktijden en uurtarief. Ik heb lang naar dit moment uitgekeken, maar het voelt anders dan verwacht. Gemengd. Ik krijg straks mijn droomleven en mijn nachtmerrie tegelijkertijd. …
Vorig jaar rond deze tijd, toen ik geen stukjes schreef om woorden te geven aan hoe ik leef, voelde ik me een schroef die steeds strakker werd vastgedraaid in een houten plaat. En dat terwijl het mijn levenslange ambitie is om ervan los te komen. De meeste dagen voelde ik zonder reden stress en angst. …
Mijn neefje van twee vertelt me sinds november ‘de blaadjes vallen van de bomen.’ Plotseling lijkt dat belangrijke levensinzicht verleden tijd. Aan de takken zie ik voorzichtige knoppen uitlopen, een waterig zonnetje perst zich door een witte waas heen en er vliegen troepen vogels langs die ik in de winter zelden zie. Na mijn werk …
Ik publiceer weer na een herhaalde nachtmerrie waarin niemand, ook ikzelf niet, doorheeft dat ik gek ben geworden, omdat ik volkomen normale opvattingen heb in de 50 vierkante meter van mijn eigen huis. Ik wil kunnen toetsen dat wat ik denk nog past binnen de kaders van mijn samenleving en binnen de taal van deze …
Het is twee jaar geleden dat ik opstond, dacht ‘wat ga ik nou eens met mijn leven doen’, en besloot om mijn dag in precies honderd woorden op te schrijven. Eigenlijk was het een manier om uit mijn schrijversblokkade te komen, maar al binnen een week begon het zijn eigen leven te leiden. Inmiddels kan …
Op het schoolplein werd een blikje heen en weer getrapt. Een klasgenote rookte verscholen achter de golfplaten bijgebouwen, die er al tien jaar stonden en nog steeds stonken naar nieuwe lijm en vervlogen hoop. Mijn haren kleurden donker van het zweet, mijn hart pompte gierend door mijn nog smalle lijf, de hormonen suisden met de …
Haast ongemerkt sluipt een zachte lente in een zonnige zomer. Misschien is dit seizoen elk jaar overvloedig, zie ik het nu pas voor het eerst echt. Of is de aarde onherroepelijk aan zijn opwarming begonnen. Hoe dan ook is dit jaar alles anders. Dit jaar kan ik geen twee weken naar een Zuid-Europees land vluchten …
