Vorig jaar rond deze tijd, toen ik geen stukjes schreef om woorden te geven aan hoe ik leef, voelde ik me een schroef die steeds strakker werd vastgedraaid in een houten plaat. En dat terwijl het mijn levenslange ambitie is om ervan los te komen. De meeste dagen voelde ik zonder reden stress en angst. Geen jaar waar je op je sterfbed op terugkijkt en denkt: wat heb ik toch lekker geleefd. Dat wil ik niet meer. Ik schroef mezelf draai na draai los. Ook dat betekent angst en stress, maar ooit ga ik heel trots terugkijken naar zomer 2022.
Gerelateerde berichten
Band
Zo’n dag waarop ik niet ontbijt, niet lunch en thuisbezorgd komt voor het avondeten. Sociaal contact beperkt is tot appjes. En ik me dan, na…
Homoscheiding
De herfst heeft er maling aan dat onze klokken op winter staan. Maar om half vijf is het amberkleurige licht weg en het oranje-bruine parket…