De afgelopen weken wilde ik vaak aan een blog over corona beginnen. Het lukte me niet omdat ik het te druk had. Te druk met dagelijkse dingen waar ik normaal te geprikkeld voor ben om aan toe te komen, zoals slapen, eten, vuilnis weggooien, knuffelen met mijn vriendin, uit het raam staren, een rondje om …
Het is een gewone donderdagochtend, in een normale week. Ze trapt me onbewust in haar slaap, ik streel haar dijbeen. Half wakker spreidt ze haar tenen tegen me aan, zodat het net kietelt. Ik grijp haar voet en knijp er in. Even later liggen we opgekruld in elkaar, te soezen in het eerste daglicht. Een …
Ik was een tijd alleen. Ik bedoel echt, echt alleen. Als ik mijn appartementje in kwam was er niemand. Kilometers en kilometers ruimte. Oké, een paar meter dan. En alleen ik om ze te vullen. Het was heerlijk, die ruimte. De vrijheid. Het was vreselijk. Ik ben niet mijn beste gezelschap. Ook niet van anderen, …
De zon schijnt buiten, maar wij zitten weer binnen. Er rennen namelijk mannetjes achter een bal aan. Officieel is dit werktijd, dus voor de verandering vind ik het geen probleem om mijn computer gedag te kussen, te kijken naar uit de krachten gegroeide kuiten die elkaar omhelzen, en naar de gele kaarten die daarop onafgebroken …
Februari 2010, een zwarte maand voor Nederland, behalve voor de media. Politici die elkaar de kop inhakten, een traditionele uitglijder van het kabinet. Sven Kramer die van baan wisselde en Balkenende die dat niet deed. Een nieuwe, weliswaar demissionaire, minister van hetero-emancipatie, want voor de homo’s wenst Rouvoet niet te spreken. En alsof dat allemaal …
“Hoi”, fluistert de jongen naast me. Ik kijk hem vanuit mijn ooghoeken aan. “Hoi”, probeert hij nu iets harder. De docent kijkt verstoord op. Hij probeert net uit te leggen wat de gele pijltjes zijn die wijzen vanuit een grote oranje blob naar een kleinere groene vlek. Biologie is niet aan te raden voor kleurenblinden. …
