De storm komt eerder dan voorspeld. Terwijl vriendinnen aan het strand pootjebaden, en mijn zus twee kilometer verderop geen spatje regen ziet, valt de hemel hier naar beneden. Het meer voor ons raam verandert in een bruisende massa, takken worden van de bomen gesmeten en als de wind recht ons raam op draait lijkt het …
Ik kan van een interviewafspraak tegen grenzen aanlopen waar veel mensen nog kilometers land hebben liggen. ‘Je hoort het niet veel, sociale angst’ zegt de psychologiestudente die ik spreek voor ons boek. Als ik op mijn gemak ben, de eerste vlagen van een band voel, gaan sociale dingen me prima af. ‘Ik vermoed dat we …
Het broertje van mijn vriendin appt. Hij is in de buurt en wil ons wel naar Rotterdam rijden. Bij Delft haalt iemand ons met knipperende lichten in, een paar kilometers later zien we de auto op de vluchtstrook. Ik denk er niet zoveel van. Ik moet nog bijkomen van de eerste ontmoeting met mijn schoonbroer, …
Het is 27 augustus en eindelijk zomer. Ik hijs me op mijn stadsfiets om naar Utrecht te rijden. Het stuk langs het kanaal, waar de schaduwen diep zijn en de weg eentonig, sla ik een volgende keer over. Verder is het een oerhollandse tocht vol velden en schapen, waarin mijn hoofd vrolijk tegen zichzelf babbelt. …
We staan laat op vandaag. De lucht is betrokken. Onze voorstelling is pas om half 5. Ik bekijk de foto’s van gisteren en word getroffen door kilometers strand. Dit kun je op een zondag in Scheveningen wel vergeten. Na de zonneuren sloeg de regen in. Nog even het festivalgevoel, naar een voorstelling in de modder. …
Ik ben een wervelstorm. Gemeen, wraakzuchtig, opdringerig, onaardig als je me in een hoek drijft. En die hoek is altijd dichterbij dan je denkt. Ik ben ook ongelooflijk romantisch, compleet overgeleverd, zeer sensueel en intens als ik me veilig voel. Linksom of rechtsom, ik ben een heftige vrouw. Ik trek ‘s ochtends netjes mijn jurkje aan …
Het jaar dat de muziek stierf slaat nog één keer toe. “I’ll give it to someone special,” klinkt in mijn hoofd en ik hou mijn ogen wel droog, maar mijn melancholie ontwaakt. Ik geef er aan toe, omdat ik weet dat dit ook bij me hoort. Het is altijd wat groter met kerst, zeker in …
Het tintelt al in mijn nek als ik de eerste stap het vliegtuig uit zet. De zon is heet, op die droge manier. Een verdwaalt zweempje zeelucht komt langszetten. Twee straten verder is het vooral zeep dat ik ruik. Niet omdat iemand een fles zeep op de grond heeft gegooid. Maar omdat hier bloemen zijn, …
Ik word wakker als ze zich moeizaam over me heen wurmt, haar huid plakkerig tegen de mijne. Ze ruikt naar haar werk in de kroeg, ze ruikt naar zweet. Maar ze ruikt vooral naar ijzer, zoet en krachtig. Als haar klitterige krullen over mijn hoofd strijken zie ik mijn kans schoon. In halfslaap richt ik …
