Het jaar dat de muziek stierf slaat nog één keer toe. “I’ll give it to someone special,” klinkt in mijn hoofd en ik hou mijn ogen wel droog, maar mijn melancholie ontwaakt. Ik geef er aan toe, omdat ik weet dat dit ook bij me hoort. Het is altijd wat groter met kerst, zeker in een trein vol stelletjes. De laatste kilometers dragen lichter. Hier wil ik thuiskomen. Als ik uitstap schijnt de zon en klinkt in de verte een vroege vogel. Last Christmas is voorbij, een nieuw jaar staat klaar en ik heb weer vast Amsterdam onder mijn voeten.
