Op het schoolplein werd een blikje heen en weer getrapt. Een klasgenote rookte verscholen achter de golfplaten bijgebouwen, die er al tien jaar stonden en nog steeds stonken naar nieuwe lijm en vervlogen hoop. Mijn haren kleurden donker van het zweet, mijn hart pompte gierend door mijn nog smalle lijf, de hormonen suisden met de …
misschien komt die dag een keer; ik in tranen, jij onbewogen knipperend naar het tegenlicht de verbijstering of slechts het ongeduld kunnen we het achterlaten? je knikt en gaat. de stilte die je torste valt in stukken rond de eindmarkering en dan geen woorden meer voor ons.
En toen had ik eindelijk de put uit den treure bekeken. Mijn nagels tot diep in de modderige zijkanten gedrongen. Uit doodsnood geklauwd, gescheurd, gewrongen. Tot ik mijn hoofd boven de gekartelde randen kon steken en de eerste straal zonlicht voelde over mijn trillerig witte lijf. Over het lichaam waar laag na laag af was …
Op Eindhoven station kun je deze week letters plakken. NS werkt mee aan stationstaal tijdens de Dutch Design Week. Een gedeelte van mij wil in die trein springen om eindelijk eens een gedicht in een station te hebben hangen. Een ander gedeelte van mij is blij dat ze vakantie heeft en de treintoeren deze week …
Ik kwam vandaag mijn tweelingziel tegen, zomaar in een tochtige straat, het was al te vroeg om met haar te leven, voor liefhebben was het nog te laat. Ik groette beleefd, knikte even, in het voorbijgaan, zoals dat soms gaat, de tijd zal me leren of ze blijft kleven, ik liep snel, voegde woord bij …
De bomen staan er bij als spinnenwebben, voor wie omhoog kijkt. Het doet me denken aan plaatjes van neuronen die ik vroeger bestudeerde, toen ik nog op weg was wetenschapper te worden. Dat was voordat ik besefte dat mijn aandachtspanne niet langer is dan de tijd die het kost om dingen te begrijpen, of ze …
