Ik probeer een paar radioverzoeken af te werken in de trein naar de tandarts. Een slecht idee, de angst slaat me elk mailtje weer opnieuw om het hart. ‘Ik haat de tandarts’, denk ik. Dat is niet helemaal eerlijk. Ik heb een hele leuke tandarts. Wat ik denk ik echt haat is een paniekaanval. Die …
Het is maar even fietsen, toch vind ik het een mopperbare afstand. ‘Je bent altijd blij als je gegaan bent,’ denk ik, dus ik ga. De moestuintjes staan er wat verlaten bij, bij de houtsnijderij kijkt een gigantisch houten paardenhoofd me aan. Op het terras zitten drie volwassenen, zes kinderen skelteren in het rond. De …
Het is een klein anderhalf uur reizen naar de radiostudio. Verrassing is dat de koffie daar best lekker is, er stagiaires zijn om ons op te vangen en zowel de redacteur als de presentatrice het boek goed genoeg gelezen of gescand hebben om er echt iets over te kunnen zeggen. Het is niet alsof dat …
Een workshop over werkstress raakt mijn eeuwige stressbron: ik ben nogal bang voor nieuwe mensen of in nieuwe sociale situaties. Iets waar ik tegenaan blijf lopen, hoe ver ik me ook terug probeer te trekken in de meer theoretische en ICT-hoek. Ik hou niet van beheer, wel van innovatie, en innovatie kan tot op zekere …
Vroeger had ik veel ruzie in mijn relaties, nu niet zo vaak. Maar vannacht was het raak. Het was kort, er werden geen borden gesmeten of mensen geslagen, wel was ik een minuut of vijf letterlijk aan het zieden van woede. Ik had graag verteld waarom, maar in emotionele toestanden grijp ik terug naar mijn …
Het is dat rare moment in het vroege voorjaar dat het licht verlengd is, ik op mijn balkon kan zitten, maar al moe word van een tripje naar de supermarkt. Terwijl mijn hoofd nadenkt over werkdagen met lunchtripjes en avonden in het park gevolgd door een wandeling door de nog zwoele lucht en wellicht een …
Het is vandaag warmetruiendag. De kachel ging op diverse werkplekken een graadje lager met het idee dat er om warm te blijven dikke kabeltruien aan konden worden gedaan. Een jaar geleden zaten we nu in de uitlopers van de Siberische wolf of Russische beer en waren er drie fleecetruien nodig. Vandaag kon ik mijn winterjas …
Er was iets van dageraad toen ik op het onchristelijke of onmozese of ongoddelijke tijdstip van half 8 mijn trein betrad. Toen ik er rond half negen uitklom was de lucht een onwerkelijk blauw en glom de zon net boven de daken uit. In onfebruarische overmoed haalde ik een cappuccino onderweg, alsof ik de wereld …
Ik ben een van die mensen die ‘wie is de mol’ niet kijkt. Ik heb her en der een stukje gezien en hier en daar een finale, genoeg om het programma te begrijpen. Ook genoeg om te weten dat ik me zou kunnen laten meeslepen. Maar die tijdsinvestering is het me niet waard. Het is …
