Het stormt als ik me zonder make-up, met ongekamd haar en mijn oude winterjas de straat op haast. Mijn meeste kleren zitten in de was, ik voel me vreemd zakkerig in de haastig aangeschoten lagen. De bomen, die vorige week nog heldergeel waren, verliezen hun laatste bekleding. Ik zie de bladeren in stromen over het wegdek schieten en vraag me af waar ze zich ophopen. December ligt alweer om de hoek, nog even en 2016 is voorbij. Dit jaar schoot tijd in stromen door mijn vingers, schijnbaar ongericht. Ik weet niet waar het leven blijft. Maar leven deed ik zeker.
