Ik ben drie uur te laat op de brainstorm die ik zelf heb opgezet. De totale gedesorienteerdheid in tijd en ruimte doet wat alarmbellen rinkelen. Maar de teamdag is heel fijn, ik keek uit naar deze uitwisseling van ideeën. Ik merk dat als ik mijn gedachten vrijlaat, ze zich vastdraaien in vergelijkbare spiralen, en vraag me af of de winter zich in me heeft vastgebeten. Donkere dagen, teveel met jezelf zijn, te weinig drang naar sociaal contact. Pas thuis breekt het door. Buikpijn en opluchting. Ongesteldheid kan me op toch al slechte dagen ontzettend ziek maken, maar is gelukkig tijdelijk.
